ستارگان دوکوهه

من تنهایم تنهای تنها...

در ته دره ای دور و غمگین..

من تنهایم و زمین گیر غصه های سنگین سنگین...

من تنهایم تنهای تنها در انتظار..

انتظاری سخت...

من غمگینم غمگین غمگین ..

من، من فراق را در آغوش گرفته ام و تو بال گشودی...

خدایا کی میشود تا بچینی غصه هایم غصه ها..

خدایا می شود تا باد دوباره با خود ببرد صدای خنده هایم را؟..

کی میشود که غصه و غم را بتکانم از این وادی غربت و غریبه؟..

خدایا کافیست تا نگاهی نه نه نیم نگاهی،

تا پر بزنم با خنده .خنده خنده .

پ ن : هوای دلم ابریست شاید منتظر رعدیست.